baby finger ın dogum gunu partisi..

Ayaz'ın İngilizce derslerinden mütevellit evde bol bol İngilizce çocuk şarkısı dinler olduk. Aşağıdaki de Hazal'ın favorisi. O "chu chu tv" sesini duyduğunda ağzı kulaklarına varıyor. Hatta ilk kelimelerinden biri de "beybi" bu da buraya yazılsın.

Biz de evimizde beybi fingırımızın doğum günü partisini yaptık büyük kocaman ailemizle. Gelebilen gelemeyen herkes sağolsun. Çok stres yaptım evde onca kişi nasıl olacak diye ama su gibi aktı herşey maşallah. Öyle böyle değil çocuklarla kırk kişi kadar olduk. Herşeyi böyle kolay olsun beybimin.

Parti Hazal'ın defilesi şeklinde geçti, Oscar Ödül Töreni'nin kırmızı halısına taş çıkarttı bebeğimiz.

parti başlamadan sakin sakin 

Ayaz'ı eğlenceden alamayınca doğum günü kızıyla fotoğraf çekildik. Benim kollar sumocu gibi çıkmış valla o kadar değil, zayıfladım aslında.

Ayaz'ın Mickey pastasından sonra bayan Mini'ye de Minili pastamız

Ailem

Güzel soframın fotoğrafını çekmemişim, çok üzüldüm.

Balerin Mini

Bu kız kısmının kıyafetleri de çok güzel oluyor, çok zevkli, herkese tekrar teşekkürler..

Anneannesi ve tütülü güzel

Nice senelere bebeğim!

İyi ki doğdun Hazal'ım..

Canım, canımdan öte kızım. Bir sene ne kadar çabuk geçti anlamadım. Hayatımızda ne büyük bir boşluk varmış da haberimiz yokmuş. Şimdi ağabeyine soruyorum da Hazalsız bir hayat düşünebiliyor musun diye, hayır asla diyor o da bütün sevgisiyle..

Geçen sene bugün aldık seni kucağımıza, iyi ki aldık, iyi ki bizi seçtin. Hayatta hep mutlu olmanı diliyorum. Büyüdüğünde, benim kadar olduğunda ne mutlu çocuktuk biz, ne sevgi doluyduk, iyi ki böyle bir ailem, böle bir çocukluğum olmuş demeni sağlayabiliriz umarım.

Evimizin en taze neşesi, seni ne kadar çok sevdiğimi bir bilsen, anlatamam yaşadığım hislerimi..
İyi ki doğdun!

hafta sonu..

Her zamanki gibi pek bir hareketli aksiyon dolu hafta sonunu geride bıraktık. Cumartesi sabahı baba ve oğulu yüzme kursuna yollayarak başladım hafta sonuna. Sonra aman boşver işi gücü dedim. Uyku vakti gelene kadar minnoşumla oynadım. Sonra onu uyuttum ve yine boşverdim ben de uyudum. Şimdi bile ne iyi yapmışım diyorum. Evin erkekleri dışarıda karınlarını doyurup sadece Ayaz'ın çantasını almak için uğradılar ve İngilizce dersine gittiler. Ben de o arada kızımla birlikte toparladım ortalığı.

Sonra Hazal'ı uyutup hazırlandık akşam için, sonra da dersten Ayaz'ı da alıp eşimin teyzesine gittik. Kalabalık aile çok güzel bir akşam geçirdik. Zaten bizim ufaklar hem kalabalık hem aile biraradaysa bayılırlar, tadını çıkartırlar.

Hazal uyumadı o gürültüde ve eve dönerken uyudu yaşasın. Pazar günü de bu kez ailecek karşıya gittik, Ayaz'ı dedesi havuza götürdü biz de babaannesine gittik.

Oradan tekrar bizim yakaya Hazal Hanıma doğum günü için kıyafet aramaya alış veriş merkezi gezmesi yaptık. Neyse ki o işi de hallettik.

Bu hafta bizim kutlu doğum haftalarımızdan biri :) Şimdi hazırlıklar başlasın.. İyi haftalar..

sömestr tatili..

Rahat rahat evdeyim, oğlumla tatil geçireyim dedim. Daha pazar günü Ayaz oldu mu hasta. pazartesi de Hazal hastalandı. İki günü yoktur bir şey dinlenirler geçer diyerek geçirdim. Geçmeyince doktora gittik. Nur topu gibi İki boğaz yolları enfeksiyonumuz vardı. Bu durumda Hazal Hanım da antibiyotikle tanıştı.

Atibiyotik çocukları çabucak toparlayınca sıradaki haftayi ziplenmiş tatil gibi geçirdik. Pazar günü abimler geldi, pazartesi Ayaz için bir ilk olan bowling oynamaya gittik.

hiç labut devirememelerine rağmen çocuklar gibi şenler.. 

bir dakika gerçekten de çocuklar değil mi?

Ertesi gün başka bir alışveriş merkezinde sinemaya götürdük bu kez. Biz de Hazal Hanım'la  gezdik. Uyku gözlerinden akmasına rağmen gözünü hiç kapatmadı. Oradan gecenin finalini anneannesinde yaptık. 

Çarşamba Ayaz babasıyla ofise gitti. Böylece ben de bir gün tatil yaptım. 

Hazal Hanımcığım

Perşembe kuzenimiz Ada Defnelere gittik, babaanneler gelinler hep beraberdik. Bu kez gecenin finalini babaannesinde yaptık. Ertesi gece de orada kalıp cumartesi İstinye Park'a gittik. 

koca kazık görünüyor ama daha küçücük

Hastalıktan yeni kalktıkları için bizim için oldukça tempoluydu ve maalesef büyük organizasyonlara giremedim. Yine de çok eğlendik, önemli olan da bu.

zararlı şeyler yemiş ve içmiş, maskesini de kapmış mutlu Ayaz Bey

Karnesini de unutmayalım, hepsi çok iyi. Bir de öğretmenini çok seviyor demiş miydim, kanıtı aşağıda;

öğretmeninin prensi Ayaz (sıfat öğretmenine ait ben uydurmadım)

ilk ayrılık ilk kavuşma..

Hafta sonu kaçamağından dönüyoruz bir heyecan bir mutluluk. İnsan hafta sonu bitiyor diye sevinir mi? Bebeğine kavuşacaksa sevinirmiş. Baktım babasında da bir iddia bir kendine güven, kızı kollarını açıp ona kavuşacak bekliyor. Abisi zaten uyuyor. Bense silahlarıma güveniyorum.

Vardık eve kapı açıldı ve salonun kapısından Hazal bebek göründü. Dört ayak ama koşar adım, yüzünde koca bir gülümseme "memme, memme" diğe bacaklarıma tırmandı. Kaptığım gibi koşar adım kavuşturdum isteğine biraz keyif bir iki gülücükten sonra hop babasının kucağına.

O gün bugündür de o kelimeyi söylemiyor. Biz yokken de söylememiş zaten. Çok sakinmiş, hiç sorun çıkmamış. Annem depresyondaydı, kendini uykuya verdi diyor mübalağa yaparak.

konuyla alakasız Hazal Hanım fotosu

Bunun üzerine ben her gün işten geldiğimde aynı heyecanı bekledim ama yazdım ya olmadı. Olmamasından da memnunum ama içerde bir deli anne de var sanırım. Sadece perşembe akşamı gelip gidip sıkı sıkı sarıldı. Sanırım duygularını daha az ifade eden bir çocuk olacak.

Bir yaşında bebenizi bırakıp kaçamak yapabilirsiniz bir şey olmuyor. Tavsiye bile ediyorum. Hatta büyük olan için tadından yenmiyor. Yine eskisi gibi bütün ilgi, alaka onun üzerinde. Yine onun beyefendiliği ön planda. Hem ne biz süründük ne Hazal. Özledik ama hepimize de bir motivasyon gelmedi değil.

Zaten bu yaz ikisini de bırakıp kaçamak yapmayı da hedefliyorum :)

hafta sonu.. dere tepe gezmece.. ilk ayrılık..

Bu hafta sonunun yazısının sırası gelmeden önce geçen hafta sonunu yazalım.

İlk kez gittiğim bir yere gittik. İlk amacımız Kartepe'de kayak yapmaktı. Sonra baktık havalar sıcak tatil olsun kömürden olsun dedik gittik. Burnumuzun dibindeki bu bölge için coğrafi bilgim sıfırmış. Herkesten duyduğum Maşukiye meğer Kartepe'nin eteklerindeymiş. Sapanca gölü ise bu bölgenin enfes manzarasıymış. Üstelik Maşukiye'de dere varmış, minik minik şelaleler varmış. Hava da şurup gibiydi, mayıs ortalaması diyeyim siz anlayın.

Kayak planladığımız için Hazal'ı götürmemeye karar vedim ama ne karar.. Her gün değişti fikrim. Netice de hem anneannesi hem de babaannesine emanet edip gittik.

Önce oteli bulduk, Maşukiye'den Kartepe'ye çıkarken Motali otelinde kaldık. Otel yeniydi, temizdi, odamız çok büyük ve ferahtı. Bun ların yanında hizmet hiç iyi değildi. Hizmet değil para odaklıydı. Ben bir daha tercih etmem çünkü bu şekilde yaklaşımdan hiç haz etmem. Odaya eşyamızı bıraktığımız gibi dağ yoluna gittik. Yol üzerinde Manzara Restaurant'ta arkadaşlarımızla buluştuk ve kahvaltı ettik. Serpme kahvaltıydı bence başarılıydı. Tekrar tercih edebilirim. Zaten açık büfe kahvaltı sevemiyorum. Kahvaltı dedin mi masana menemenin sıcak sıcak gelecek.

Manzara'daki soframız

Güzel kahvaltının ardından tepeye çıktık. Otel tarafına gitmedik. Tabiat parkı tarafına gittik. Çocuklar karda bol bol oynadılar. Kar dediğim de ne kar ne buz, böyle sulu vıcık vıcık bir kar. Tabii Ayaz her milimine kadar ıslandı. Yedek ayakkabı almamak gibi bir hata yapmışım, botları kurutana kadar canım çıktı. Kendime yedek almışım ama :)

ilk gün karlarda Ayaz

soba başı

Hemen oradaki kulübede kuruduk ve bir şeyler içtik. Soba başı harikaydı, tam da kedi gibi uyumalık. Sonra tekrar otele döndük, biraz dinlendik. Bu arada diğer arkadaşlarımız da geldi.

Akşam yemeğine Maşıkiye'de Vadi Restaurant'ta yedik. Herkes et tercih etti, gayet lezzetliydi. Ortam da çok güzeldi, zaten sitesinden görebilirsiniz. Yine hizmet pek iyi değildi ki bu bölgenin özelliği de bu olsa gerek.

Ardından biraz yürüyüş yaptık ve otele döndük. Genç kızlar bir odada toplandı ve çocuklar da onların yanına kaynadı. Biz de bahçede zar zor bulduğumuz içeceklerimizle sohbet etti. İşte Hazalı iyi ki getirmemişim dediğim anlardan biri buydu.

İkinci gün otelde vasat bir kahvaltının ardından yine Kartepe'ye çıktık. Bu kez biraz da yürüdük çünkü karlar iyice erimişti. Ayaz yine süper ıslandı tabii ki :) Olsun tadını çıkarsın. Sonra da otelden eşyalarımızı alıp Maşukiye'de Şelale Restaurant'ı tercih ettik. Yine ortam çok güzeldi. Hava da güzel olduğu için dışarıda oturduk. Orada da akşamı ettik. Zaten inanılmaz bir kalabalık vardı başka yerde arabayı bile bırakamazdık. Burası biraz yolun sonunda olduğu için ve günlük turların da kalma vakti olduğu için yer bulduk. Yemekler güzeldi, hizmet de o kalabalığa rağmen diğerlerinden iyiydi. Kadın bir garsonumuz vardı, becerikli ve hızlıydı onun başarısı da olabilir. Hatta bence öyle. Yine giderim, yalnız hijyen beklemeyin.

Bütün hafta sonunu Hazal'ı keşke getirseymişim iyi ki getirmemişim ikilemiyle geçirdim. Şuanda yürüyemiyor, emekliyor. Bu da bir bebeğin tatile çıkmak için en zor zamanı bence. Hem hareketli hem de hareket alanı olmayacaktı.

Neticede buraları nasıl kaçırmışız, evden topu topu 1,5 saat uzaklıkta. Bundan sonra hele baharın da gelmesiyle daha sık geliriz diye düşünüyorum.

İlk ayrılık mı, o da bir daha ki yazının konusu olsun bakalım.

işe başladım da ne oldu?

İşe başlıyorum, çocuklarımı bir sabah bir akşam göreceğim. Ayaz'a ödev yaptır, yemek yedir derken ağız tadıyla bir vakit geçiremeyeceğiz. Hazalı emzir, yedir, altını değiştir derken ağız tadıyla yoğuramayacağım. Son 3-4 gün aldı mı beni bir hüzün, bir telaş.

İlk gün oldu bir yandan süt sağ, bir yandan mis kokularını özle. Bir heves gittim eve, giderken de babasıyla sürpriz olsun diye en küçük boyundan pizza almışız. Kapıyı çalmışız. Ben de saklanmışım havalı havalı ki oğlum beni sorsun, kavuşunca da boynuma atlasın, bir Türk filmi sahnesi yaşansın. Kızım gelsin bir ayaklarıma dolansın önceki günden esinlenerek bir başka sahne de onunla çevirelim.
Önce kapıyı açmadı oğlan, sonra da pizzayı aldığı gibi gitti salona çizgi filminin başına. Hiç annem nerede bile demedi, kızı aldım şöyle bir heves etti, oradan pıt babasının kucağına geçiverdi.

Üzülsem mi sevinsem mi bilemedim. Etkilendiler mi etkilenmediler mi anlayamadım. Ben de akışına bıraktım. Geçen zamanın ve gelecek günlerin değerini bilmeliyim dedim kendime. Bu işler böyle, hiç bir şey olmaz dersin balkona çıkmana tahammülleri olmaz, üzüntüden kahroldular dersin umurlarında olmaz.

ben buralardayken benim minişler evde poz veriyorlar

Ayrıca buradan Hazal'a da bir çift lafım var.. Geceleri baban mı kalkıyor yavrum? Nedir bu baba sevdası anlamadım gitti. Uykun geldi mi karnın acıktı mı anne, onun dışında baba baba.. Bu böyle gitmez ama :) Her genç kız bir gün anacı olacaktır.

bugün yazarım dedim olmadı..

İnsanın içinde ne yazacak güç ne de yazacak heves bırakıyorlar. Yaşadığımızın vicdan azabını duyuyoruz. Sevgili oğlum ve kızım, umarım siz büyüdüğünüzde bu kadar refah içindeyiz,  içindeyiz ama buralara kolay gelmemişiz dersiniz. Bu vatanın her bir evladı için korkuyorum bugün..

döndüm.. dönüyorum..

Geçen zaman içinde işten ayrıldım, dört ay gibi uzun bir süreyi bebelerimle geçirince de buraları ihmal ettim.
Neticede bugün itibariyle işe dönüş yaptığıma göre buralarda da daha sık görüneceğimi arz ederim :)
Ben evde olduğum zaman  bilgisayar başında bir disiplin yaratamıyorum kendime. Buna meslek hastalığı deyin, ne isterseniz deyin. Bilişim sektöründe olduğum için bilinç altımda bilgisayar = iş olarak kodlanmış sanırım. Açasım bile gelmiyor.
Şimdi önemli bir proje için yaklaşık bir yıl eşimle birlikte çalışacağım. Bakalım zaman neler gösterecek.
Bu arada da neler yaptık zaman zaman paylaşmaya çalışacağım ki tarihe not olsun :)