bir ki bir ki..

İşte burada da yazmışım Ayaz hala kardeş istiyor..

Hiçbir zaman tek çocuk düşünmedim, düşünmedik.

Ayaz doğduğunda çalıştığım iş yerim kurumsal, yöneticilerim de oldukça anlayışlıydı. Zaten daha sonra da işler kötüye gitti, iş yoğunluğum azdı. Çalışan anne olarak evim-işim çok yakındı. Şimdiki aklım olsa o zaman bir tane daha yapardım diyorum. Ayaz doğmadan hemen önceki zamanlarda da arka arkaya yaparım diyordum. E ne oldu da peki yapmadın be kadın! O ilk bebek, alışmak, zorluklar aklımın ucundan bile geçiremedim o zamanlar.

Sonra işten ayrıldım herkes hemen yap bir tane dedi, dedim şimdi hamile olsam iki sene çalışamam iş bulamam. Ülke gerçekleri bu.. Ben üç bilemedin dört ay sonra kurumsal hayata dönmek istiyorum. E ne oldu peki, iki sene kurumsal hayata filan dönmedim. Oğluşumla özgürlüğün keyfini çıkarttım.

Şimdi döndük kürkçü dükkanına, geldik kaç yaşına, yeni işe başladık, üstelik ne gecem ne gündüzüm ne haftasonum, çalış babam çalış.. Birinin yüzünü görmiyorum ikinciyi nasıl görürüm?

Oğlum ben sana kardeş, bize evlat istiyorum da gel de sen ayıkla pirincin taşını bakalım veledovski..

Dönüp dönüp Ayaz'ın 1-3 yaş arasındaki videolarını izliyoruz. Allah'ım ne güzel ne tatlı dönemler, bayılıyoruz karı-koca.. Baktık oğlan da bizimle beraber izliyor. Zaten bizimle olsun da nasıl olursa olsun yetiyor ona bu aralar hasretten. Saonra bozulmaya başladı mı bizim ki?

Kendi kendini de kıskandı ya ben artuk daha nediyeyim be yavrum. Sen daha beni babanla paylaşamıyorsun, kardeş paylaşmanın kralıdır daha bilmiyorsun..