döndük bizzz...

Koskoca Mayıs ayında bloga bir yazı koyamamışım.. Sahalara döndüm.. Uzun bir seyahatten fotoğraflarla açlışı yapıyorum..

Viyana ile başlayan, oradan İtalya'ya geçerek devam ettiğimiz çok güzel bir geziydi. Viyana'ya aşık oldum. Roma ve Floransa'ya zaten gitmeden tutulmuştum. Venedik'i ne siz sorun ne ben anlatayım. Araya Sienna ve San Gimignano ile başka bir çok Toskana Vadisi kasabası sığdırdık, herbirinde birkaç yıl yaşamak isteyeceğim. Çok gezdik, çok gördük, çok beğendik. Ayaz olabildiğince uyumluydu, 20 aylık bir bebek ne kadar uyum gösterebilirse gösterdi. Yine de biz dört büyüğün(anne, baba, babaanne, dede) haşadını çıkarmayı başardı.

Viyana park ve bahçelerinde Ayaz resmi. Puseti evi oldu oğlumun, orada uyudu, orada uyandı, orada yedi, orda içti. Altını bulabilirsek parklardaki banklarda bulamazsak orda burda bir köşede, ayakta değiştirdik. Ne uyku düzeni kaldı ne yemek.

O iştahlı oğlum gitti, yerine ekmek ve krakerle beslenen, bir de meyve yiyen oğluş geldi. Damak tadı İtalyanlarla pek uyuşmadı. Ev yoğurdu mu hazır yoğurt mu düşünmek mi? Danone buldukça ben de Ayaz'da sevinçten havalara zıpladık. Karnını doyurmak için McDonald'slara mahkum kaldık. Yine de resimdeki gibi her gittiğimiz yerde menüye bakmayı ihmal etmedi.

Yerlerde süründü, merdivenlerde yattı. Pis ellerini buldukça çeşmelerde yıkadık bulamadıkça ıslak mendillerle sildik. Pes ettik mi? Tabii ki hayır.

Parklarda bahçelerde meydanlarda koştu. İstediğince özgürlüğünce dolaştı. Bol bol merdiven çıktı, indi. Acıktıkça su içti. İlk marka ceketini denedi, çok da yakıştı ama tabii ki almadık. E biz de her üstümüze yakışanı alamıyoruz di mi oğlum? Zor koşullara alıştı.. Çok gezdi çok yoruldu ama sevdikleri yanında olduğu için tam da şımarmanın tavanına vurdu.

Eve döndüğümüzün ertesi günüyse seni dışarı çıkartayım mı oğlum dediğimde bana şiddetle başını (olumsuz) sallayarak ııı-ııııhhhhh dedi. Bu da olayın özetidir sanırım. Neyse ki dün etkisi geçmişti, "Gont'u" görmeye bahçeye indik.