Cumartesi gecesi kuzenimin düğünü olduğu için annemlerle beraber düğündeydik, Ayaz Paşa'da babaannesindeydi. Düğün zaten maalesef yağmur nedeniyle 22.30 gibi dağılmak durumunda kaldı. Bu arada abimler de Emir Hakkı'yı anneannesinde bıraktılar ki iki gün önce kına gecesinde de ilk kez oğlanı yatıya bırakarak deneme yapmışlardı. Gayet de başarılı geçti.
Bundan cesaretle, son ana kadar vazgeçme hakkımı saklı tutarak ben de ilk kez babaannesinde bırakmaya karar verdim. Yağmurun da etkisiyle kararımdan dönemedim. Böylece kocam, ben abim ve Senoş bizim evde bekar bir gece geçirdik. Burada bekarlık = çocuksuzluk olarak kullanıyorum tabii.. Yarın nasıl kalkacağız derdi olmadan gece üçe kadar muhabbet ettik. Sabah gözlerimi açtığımda ve yine uykumu alamadım diye şikayet ettiğimde saatin 10:35 olduğunu gördüm ve şikayetim şükrana dönüştü. Tabii hemen de biz sızı oturdu kalbimin köşesine. Bu saate kadar ne yapmıştır. Gözü yollarda kalmıştır diye oğlumun hemen babasını göndrdim almaya.
Ayaz yokken bütün gece aman ses çıkmasın uyanacak tedirginliği bizimle kaldı. Yokluğu içimde anlatamayacağım bir boşluk yarattı. Allah kimseyi evladından ayırmasın, böyle gönüllü kaçamakların dışında.
Ayaz Paşa, bizi sormuş, babaannesi de düğünde olduğumuzu, yemek yiyip dans ettiğimizi söylemiş. Sabah gelip alacaklar demiş. Ben de zaten hep anlatmıştım, gece babaannesi ile uyuyacağını söylemiştim. Hiç sorun çıkarmamış, klasik uyku zamnı huysuzluklarını filan yapmış tabii. Bir de gece 1-3 arası uyumamaış. O arada amcası gelmiş, onunla da ilgilenmiş, büyük ihtimalle kapının sesini ilk duyduğunda da biz sanmış. Sonra uyumuş, 7'de de uyamış.
Babası babaannesiyle Ayaz'ı parkta yakalamış.
Bu ilk tecrübeyi de başarıyla atlattık.
Not: Resimler iki hafta önce gittiğimiz Turkuazoo'dan. Oğuz abisi de bizimle kaldığı ve bütün gün Ayaz'la ilgilendiği için çok mutluydu paşam..
çok şeker bıdık ALLAH nazarlardan korusun negüzel sorun çıkarmamış bizim en büyük problemimiz bu işte 5 dk ortadan kaybolamıyorum asla ama asla bensiz olamıyor ne yapacağımı bilmiyorum
YanıtlaSilben zaten çalıştığım için işe gidip gelmeme alışık.. bebekliğinden beri de anneanne ya da baanneyle kalmaya alışık ama hiç gece bırakmamıştık. Ayaz özellikle gece uykusu geldiğinde mutlaka beni arar.. daha önce de onların uyuttuğu oldu ama hiç bırakmamıştık.. bunu da böyle denemiş olduk.. yine de Ayaz da ben o ortamdaysam mutlaka gözünün önünde olayım ister.. ben varsam mutlaka ben uyuturum.. ama yoksam -döneceğimi bildiği için olabilir- hiç sorun yaratmıyor.. şimdiye kadar bir yere giderken hiç kaçmadım, hep doğruyu söyledim ona anlattım, ağlasa bile.. zaten ağladığı da nadirdir.. sevgiler..
YanıtlaSil