yüreğim ağzıma geldi..

Perşembe öğleden sonra ofisteyiz, saat 15:15 civarı telefonum çaldı. Ayaz'ın  öğretmeni arıyor. Açtım hemen, Ayaz'ın düştüğünü, iyi olduğunu ama gitmemiz gerektiğini söyledi. Ne hale geldiğimi anlatamam. Ne olmuştu, nasıldı, kimbilir ne kadar korkmuştu. Öğretmeni biraz rahatlayayım diye fotoğrafını gönderdi, gönderirken de uyardı korkmayın durumu iyi dedi. Kafası olmuş davul gibi. Berelenmiş de tabii ki.

İlk önce evi aradım anneannesini yolladım, peşinden de babasıyla birlikte ayrıldık ofisten. Okulun hemen altında sağlık ocağından aldık Ayaz'ı, hemen tıp merkezine götürdük. Muayenesi iyi geçti. Okulun en alt kat merdivenlerinden tepeden aşağıya yuvarlanmış. Allah korumuş. Allah yine korusun bütün yavrularımızı..

Cuma okula gittim kameraları izledim, içim cız etti. Çok fena düşüyor. Müdahele yok, kendisi ya takılmış ya ayağını boşa basmış yuvarlanmış. Kuzum benim verilmiş sadakamız varmış.