24 Haziran 2010 Perşembe

9 Aylık Ayaz Paşa..

Geçen hafta 9 aylık kontrolümüze gitmiştik. Maşallah miniş gittikçe minişlikten çıkıyor, koca adam olma yolunda. 10,640 kg olmuş paşamız. Boyu da 74 cm. Kilo %90'da boysa %75-%90 arası üst sınıra daha yakınmış. Bu durumda babasının sorduğu çılgın "Şeker çikolata verebilir miyiz? Az da mı olmaz?" sorusuna "Ne kadar geç tanışsa o kadar iyi olur bunlarla, daha çok küçük. Ayrıca kilosu %90'da diyorum siz düşünün" cevabını verdi küçük beyin doktor teyzesi. Ben bu tür şeylerden hiç tattırmıyorum bile doğal olarak ama çevremdekilere engel olamıyorum. Yani çocuğa, çay-kahve tattırmanın, çikolata, pasta tattırmanın ne gibi bir faydası olabilir ki. Ama gel de bunu onlara anlat. Bir herşeyden yesin furyası. Tamam yesin de abur-cubur yemese de olur. Hatta ömr-ü hayatında hiç yemese ne olur di mi ama. Sonuçta tüm hayatını etkileyecek temeller bu zamanda atılıyor. Abur cubur ikram edenler bu temellere dinamit yerleştiriyor bence.

Bu kontrolden sonra mesela ben Türk annesi genlerimden ve görmüş, örneklemişliğimden gelen, ısrar et yedir, yemeğini bitirttir hareketlerime elimden geldiği kadar gem vurmaya çalıştım. Baya da başarılı oldum. Zaten bu konuda içim rahat değildi ve böyle yaptığımda da kendimi kötü hissediyordum. Artık kandırma yoluna gitmiyorum. Tabii ki sevdiği şeylerin içine sevmediklerini karıştırıp yutturuyorum ama bu kandırmaya girmez di mi :) Daha önce şöyle yapıyordum, istediği birşeyi verir gibi yapıp öbürünü ağzına sokuşturmak. Ne hainmişim. Düşündüm de gerçekten mantıksızmış. Neyse bütün bunlardan kurtardım, sıyırdım kendimi. Akşamları da ısrar etmiyorum. Şarkı filan söyleyip, biraz eğlendiriyor olabilirim ama istemeyince üstelemiyorum artık. Zaten olacağını olmuş. Zaten maşallah iştahı da gayet yerinde, bir öğün az yemiş, bir öğün beğenmemiş ne sakıncası var. Düşünsenize doymuş patlamak üzeresiniz ve biri hala ağzınıza kaşıklar sokuşturuyor.

Canım oğlum erken aydım bu işlerden, erken vazgeçtim. Kendimi bu konuda eğitmeye karar verdim. Hadi bakalım..

2 yorum:

  1. Yaziniza 2 konuda katilmiyorum, savunmamin temel dayanagi bebegin kendi kararlarini kendi veremeyecek kadar kucuk olmasidir.
    Tabi ki cukulata, seker, gofret vereceksiniz cunku kendisi alip yiyemez. Biz de sevdigimiz bir cok seyi zararini bile bile yapiyoruz, yiyoruz, iciyoruz, ...
    Bebek bunu kendi kendine yapamayacagi icin biz ona yardimci olacagiz ve mutlulugunu paylasacagiz. Gorup, isteyip uzanamamak elde edememek de zor.
    Yine ayni nedenle karni doyana kadar, catlatana kadar degil!, yedirmek boynumuzun borcu. O daha doyup doymadigina karar verebilecek kadar buyumedi. Kesinlikle yemem dedikten 10 dakika sonra bir tabagi supurdugunu ve o yediklerini cikarmadigini gordukten sonra onun 'doydum' dedigine ne kadar inanabiliriz!

    Babasi...

    YanıtlaSil
  2. ben hiç ısrar etmiyorum demek istemedim, tabii ki çabalıyorum ama kakalamıyorum :)

    YanıtlaSil