Şimdiye kadar emzirdiğim için gece uyanmalarına da hiç el atmadım. Çalışan annenin vicdan muhasebesi olarak hiç çaba harcamadım, çok da şikayetçi olmadım. Sadece sorduklarında ya da konu açıldığında Ayaz da hiç uyumuyor derdim. Normali de böyle kabul etmiştim. Bunu yapa yapa hem kendime hem de oğluma büyük haksızlık etmişim. Onun da benim de uykularımızı almamız çok önemli. Üstelik onunki çok daha önemli. Durum gittikçe büyüdü sorun halini aldı.
Yani benim için sorun çok uyanmasından ziyade artık uyuyamaması, uyutulamaması ve tabii artık büyümesi oldu.
Oğlum kendi kendine uyuyamıyor çünkü biz ona öğretmedik. Çok önemli olduğu için bir daha dikkat çekmek istedim. Bence erken dönemlerde bizim durumumuzda çok müdahele etmemek doğruydu ama az müdahele edebilirdim. Ayrıca 9 aylık dönemde de daha çok üstüne eğilebilirdim. Saınırm uzun bir süreç beni/bizi bekliyor. Ama en büyük dayanağım, oğlum, çünkü o hep uyumlu ve düzenli bir bebek oldu, geceleri öyle olmakta da bana yardım edeceğine inanıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder