Hayat ne kadar hızlı, zaman ne çabuk geçiyor. Hazal 3 aylık olduktan tam iki gün sonra işe başladım ben. Şunu belirteyim ki ilk seferinden daha kolay oldu başlamam. Çünkü biliyorum ki oluyor. Yürütülebiliyor, anne sütü verebiliyorsun ve günün ne kadar büyük bir kısmı ondan uzak kalsan da annesi sensin. Gerçi ufak bir bunalım yaşamadım değil tam iki aylıkken kızım. Bir kaç gün depresyonda geçtikten sonra kocamın da telkinleriyle kendime geldim ve zehir etmedim kalan günlerimi kimseye.
Evde hayat daha yoğun daha hareketli tabii ki öncesine göre. Bir düzen oturttuk gidiyoruz. Şimdilik Hazal gündüzleri anneannesinde oluyor, Ayaz Serap Ablasıyla evde ve okulda akşamı getiriyor. Akşam olunca da evimizde buluşuyoruz hep beraber. Hazal annemde kalınca öğlenleri emzirmeye gidebiliyorum. Okullar kapanınca bir süre hep beraber annemde kalıp sonrasına da bakacağız.
Ağabey kardeşten bir resimle kapatalım bu kısa yazımızı..
benim güzelliklerim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder