good bye to "emziko"

"emziko" benim emziğe verdiğim isim. Ayaz'ın emzikle ilişkisi daha ilk haftasının içinde bütün gün m.em.eden ayrılmayınca, gece benim pes ederek öylesine aldığım emziği denememle başlamıştı. Sonra da mutlu bir ilişki olarak devam etti. O krizli günleri atlattıktan sonra yalnızca uyurken emzik vermeye başladım. Bunun dışında huzursuz olduğu zamanlar emzik başvurduğumuz son çaremiz oluyordu. Huzursuzluğunun nedeni asla emziğim nerede olmadı, asla emziği yok diye sorun çıkartmadı oğlum. Hatta uyurken de emziğini düşürdüğünde nadiren uyanıyor, genelde de tekrar uyumak için emziğe ihtiyaç duymuyordu.

Yalnız emziğini seviyordu. Şimdiye kadar uyuturken hep emzik verdim. Emziksiz dışarı çıkmayı düşünemedim bile. Yani o kadar da uzak bir ilişki yoktu aralarında. Sanırım bağlı ama bağımlı değil diyebiliriz. Ancak ben hep kolaylık açısından emzik kullanmayı tercih ettim yine de hiç abartmadım. Her zaman Ayaz'ın emziği bırakabileceğinin farkındaydım. Geçen Pazar gecesi artık yeter dedim. Çünkü büyüdükçe farkındalığı artıyor, arttıkça da bağımlılığa dönüşme ihtimali oluyordu. O gün bugün emziksiz artık benim oğlum. Sorun yaşadık diyemem. Uykuyu tutturmakta zorlandığı dün gece mesela emzik versem rahatlayabileceği anlar oldu ama pes etmedim. Yine de emzikosunu istemedi ya da hiç sormadı oğlum.

Ayaz'ımın bu güzel ve annesini yormayan geçişlerinin hastasıyım. Tuvalet konusu da böyle olur umarım.

Bu veda da tarihe not düşsün dedim.