Bir haftadır dönerken resmini çekeyim diye bekliyorum, resim çekemiyorum, unutmadan yazayım dedim. Ayazım oğlum büyüme çalışmalarına, 13 Şubat Cumartesi günü yüz üstünden sırt üstüne kendi başına dönmeyi başararak devam ediyor. Sırt üstünden yüz üstüne de dönüyor ama kolunu kurtarmaya çalışırken poposu ağır geldiği için geri düşüyor.
Bu yeni duruma adapte olduktan sonra bir hava geldi kendisine. Artık her hareketi yapabilirim edasıyla kucağımdayken kendini oraya buraya atıp sonra sırt üstü dönüp başlıyor şakımaya. Öyle zıpır bir havası var ki, ben istediğimi yapabilirim, size muhtaç değilim artık diyor sanki gözleriyle. Tabii sıkılınca da ayağa kalkmak ya da oturmak için basıyor çığlığı. Çığlık demeyim yanlış olur, hafif tiz bir sesele mızıldanıyor desem daha doğru. Yemek istiyorum kendisini, bir gün yiyeceğim, nerde bu çocuk diyecekler o olacak..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder