Bugün işe gitmek için kapıdan çıkarken bebeğim ilk kez ağladı.. Aslında ağlamak da değil de mızmızlandı, bağırdı demek daha doğru.. Babası beni bekliyordu, ben her zamanki gibi unuttuğum son birşeyi almak için içeri gitmiştim, sesini duydum, herhalde babası sıkıştırıyor, kapıdayız diye ağlıyor olamaz dedim. Ama gördüm ki öyle değilmiş. İçim gitti ama yine de her zamanki gibi güler yüzle gittim onu öptüm, her gün tekrarladığım aynı cümleyi söyledim ve bay bay yapıp çıktım. Doğru davrandığımı düşünüyorum.
Dün sabah rutin kontrol için doktora gideceğimizden çıkarken onu da aldık tabii ve çok mutluydu. Bugün de aynısını beklemiş olabilir. Beni asıl endişelendiren (aynı zamanda sevindiren) yarın öğlen çıkıp oğlumuzu da alıp ilk uzun yolculuğumuza çıkacak olmamız ve önümüzdeki 10 gün beraber olacak olmamız. Tam da işe giderken bu tepkiyi veridiğinde, işe gitmememe iyice alışırsa, tatil dönüşünden korkuyorum. Bir yandan da secret yapıp ilk günden beri düşündüğüm gibi asla bu sorunu yaşamayacağımıza inanmak istiyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder