çalışan anne vol bilmem kaç?

İki koskoca seneyi oğlumla birlikte geçirdim. 2-4 yaş arası çalışmayan anne gibi birşeydim. Evet freelance çalışıyordum ama proje dönemleri olmadıkça zamanımı ona göre ayarlayabiliyordum.

İlk sene zaten evdeydi kuzum kızanım. İkinci sene ilk kez kreşe giderken, o sancıları atlatırken yanında olabildim. Çok şanslıyız. Derken devran döndü dolaştı, kurumsal hayata dönme kararı alındı. E oğlan da artık okulluydu..

Bir giriş yaptım pir giriş yaptım. Evle işin uzak olması da cabası dedik mi? Oğlanın yüzünü göremez oldum..

Tabii zamanı geldi Ayaz en sonunda deyim yerindeyse sukoyverdi..

İşte ben de bu laflar unutulmaz yazılır dedim:

Ayaz: Anne böyle iş olmaz, her gece geç geliyorsun, senin kokunu içime çekemiyorum! (Anne erir biter)
Anne: Neden annecim, geceleri birlikte uyuyoruz ya.. (Evet gecenin iki-üç saati birlikte uyuyoruz, uykunun başında ya da sonunda)
Ayaz: Olmaz ama, o iş yerindeki şımarık arkadaşlarına söyliycem, annem bu saatte çıkacak diycem!
Anne: (yukarıdan gelen bir ilham ile) Oğlum seni anlıyorum, gel sarılalım..(yumuşatmaca)
Ben de seni çok özlüyorum, yine de çalışmak çok güzel, annenin çalışması da çok güzel. Biliyorum birlikte vakit geçirelim istiyorsun, o zaman şöyle yapalım. Akşamları geç yatma, sabah erken kalkalım birlikte vakit geçirelim, birlikte kahvaltı edelim..
Ayaz: Olur :)

O günden beri Ayaz akşamları 7'yi zor bulur oldu. Okulda uyutmamalarının da tesiriyle zaten uyuyakalıyordu ama kendini uyandırıyordu. Şimdi erkenden uyuyor, sabah saat altı dedimi kalkıyoruz ana-oğul..

Ben de öğrencilik dönemlerine geri döndüm çünkü annem bizde, hafta içi Ayaz'ı o okula götürüyor ve alıyor, yani bizde ikamet ediyor. Oh ekmek elden su gölden, yemekler hazır, çocuğumun da karnı tok sırtı pek..

Yoğunluk mu? Umarım geçicidir, aslında çaktırmayalım ama pek memnunum, çok özlemişim ofis ortamını..