30 Kasım 2010 Salı

Ayaz Firarda.. Sinemalarda..

Efendim dün ilan ettiğim üzere, gece ferberi uygulamak için oğlumla odasına çekildik. Burda normal uyku rutininden farklı olarak, normalde diğer odada ayağımda sallıyordum, normalde sadece ninni söylüyordum. Onu sakinleştirmek için yatağına oturttum, bir kitap okuduk. Sonra bir masal anlattım. Bu arada devamlı ninni de söyleyeceğimi, ninni bitince de onu öpüp çıkacağımı ve kendi kendine uyuyacağını söylüyordum. Masal esnasında stabil bir şekilde yatırmayı başaramadım. Devamlı ayağa kalktı. Yastığını aldı yatakta dolaştı. Oyun yaptı bu işi ve çok mutluydu. Ancak yatmak bilmedi. Niniye geçince de ben her yatırdığımda saçlarımı uzatmamı istedi. Saçları versem sakinleşiyor, yoksa ayağa kalkmak istiyor. Ancak bu saç olayı olmamalı bu yüzden vermedim. Yalnız emziğini verdim. Ninni de bitince tekrar yatar pozisyona getirdim, öpüp, iyi geceler dileyip çıktım. Babasının yanına gittim.

Bekleyiş başladı ama eminim ki yatmayacak, kalkacak filan. Üç dakika sonra da yanına gideceğim. Bu arada önce mızlanma sonra da ağlamaya dönüşen "anne.. anneeee" sesleri başladı, daha bir-iki dakika olmuştu ki (babası koltukta oturuyor ben de ayakta koridoru görebilecek şekilde duruyorum) babası geliyor heralde dedi ben de yok canım derken yükselen sesler üzerine koridora baktım ki kafa önde koşarak geliyor. "anneeee.. anneeee" diye koşarak gelen bir çip. Hemen koştum aldım kendisini. Sarıldım, öptüm, sustu. Yataktan atlamış, kaçmış, firar etmiş resmen! Tabii benim başımdan kaynar sular indi. Onu kucağıma almadan önceki birkaç saniyede acaba kafası, gözü mü yarıldı, kolu mu kırıldı diye düşünceler bir film şeridi gibi gözümün önünden aktı geçti. Önce şok korku ve üzüntüyle canımın içini kucakladım, hemen sakinleşti zaten. Heryerini kontrol ettim. Asayiş berkemal. Zaten Ayaz'da gayet mutlu mesut. Engelleri aşıp annesine kavuşmanın gururunu yaşıyor.

Aklımız başımıza gelince gittik Ayaz'ı yatağına koyduk, göster bize nasıl indiğini dedik. Birkaç figür yaptı ama bir yandan da gülüyor, dalgasını geçiyor bizle.
sonunda diğer odaya ayakta ve kucakta sallanmak üzere terfi ettik. Uyumadı. Sonra babası gelip biraz aldı. Ben de zaten süt saati de geldiği için süt yapayım dedim. İçerden yine "anne.. anne.." diye bağırıyor. Babası da şu sözlerle karşılık verdi. "Ne anneymiş be, kavuşmak için yataklardan atladın". Orda artık biraz gevşedim, tabii gece de yatağına güvenemeyeceğimiz için yine yanımda yattı. Bizim odaya gittiğimizde sütünü içip çabucacık uyudu.

Bu macera da böyle gerçekleşti. Sona erdi diyemeyeceğim çünkü pes etmedim. Ancak oğluma önce odasında/yatağında uyumayı, kitap, masal ninni rutininden sonra uyumayı, sonra yatarak uyumayı öğretmem, en son da kendi kendine uyumayı öğretmem gerekiyor sanırım. İlk öce tabii yatağı alçaltılacak. Çünkü bir daha güvenip de bırakamam. Ayrıca biliyorum ki bri kez o yataktan inmeyi başaran Ayaz'ı hiç bir güç durduramaz.

Not: Yataktan nasıl inebildiği tam bir muamma. Hala çözebilmiş değiliz çünkü düşmemiş. Düşse ağlardı, hemen sakinleşmezdi, kalkıp gelemezdi, canı yandığındaki ağlamayı çok iyi bilirim. Başında çok hafif bir kızarıklık var ama acımıyor. Başka da bir belirti yok. Bu akşam takrarlayıp gözetlemeyi düşünüyoruz.

Diğer Not: Yatak da şurdaki kocaman yatak..

4 yorum:

  1. Ferberle ilgili bende çok araştırma yapmıştım.ama çocuğunuz için biraz geç.Hatta ilk nedenini yaşamışsınız.Artık hareket yeteneği fazla.Tekrar denediğinizde oda yataktan tekrar kaçacaktır.

    Ayrıca ayrılık kaygısı yaşayacağı günlere gelmişsiniz.
    2 yaş sendromunuza da birşey kalmamış.

    Tekrar düşünün,alternatifleri derim...
    sevgiler..

    YanıtlaSil
  2. Ferber ile ilgili tam da Ayaz'ın aylarında uygulayan ve başarılı olan hayal alanı yazılarından feyz almıştım. Olmadı ancak bize fikir verdi diyebilirim. Bu konuda ilerlemeler kaydettik, biraz daha oturtalım neler yaptığımızı toparlayarak yazacağım.. ancak başka önerilere de açığım tabii ki..

    YanıtlaSil
  3. Ferber hikaye, Ayaz bir sahane!!

    Ferber'in alternatifi yontem cok basarili devam ediyor: Babayi baska bir odaya atip, ogulla beraber koyun koyuna uyumak.
    Neyse bu bir gecis donemi diye avunalim.

    Babasi!

    YanıtlaSil
  4. hafif bir serzenis sezdim sanki..

    YanıtlaSil