25 Şubat 2011 Cuma

Ayaz'dan son haberler..

Geçen hafta beni hergün bacaklarıma sarılıp ağlayarak işe gönderen ve çalışan anne sendromuna yakalanmama neden olan oğlum bu hafta normal seyrine döndü çok şükür. Pazartesi sabahı tam ben çizmelerimi giyerken yüzünde ağlamaya başlamak üzere olan o ifadeyle geldi ki(buna bile razıydım, geçen hafta ben daha giyinmeye başlar başlamaz o da mızmıza ve gittikçe ağlamaya başlıyordu) onu yakaladım, sarıldım, kulağına "ben şimdi işe gidip çalışayım, gelirken de mama getireyim oğluma" dedim. Duraladı, beklemediği bir hareketti, tam ne yapacağına karar veremedi ama "amma" diye tekrarladı. Ben de, o ağlamaya karar vermeden hemen önce çıktım. Sonraki günler kulağına birşey söyleyeceğim dediğimde Ayaz hemen "amma" dedi. Böylece haftanın sonuna geldik.

Bunda birkaç şeyin daha etkisi olduğunu düşünüyorum. Birincisi, akşamdan giyeceklerimi filan hazırlıyorum, dolayısıyla giyinme-çıkma faslını çok uzatmıyorum. İkincisi, sabah daha da erken kalkıyoruz. Önce yatak keyfi yapıyoruz oğlumla, sonra biraz ortalıkta dolanıyoruz, kahvaltısını ben ettiriyorum. Daha çok vakit geçirmiş oluyoruz sabah birlikte, belki biraz daha doymuş oluyor annesine. Ben ona hiç doyamıyorum ya neyse. Üçüncüsü, kahvaltı bitiminde, Teyzesi gelmiş oluyor, hemen hemen aynı sıralarda babası uyanıyor, dikkati dağılıyor. O sırada bana yapışık moddan çıkıveriyor, ben de hemen toparlanıp hazır oluyorum. İki dakikada çıkacak duruma geliyorum.

Dün mesela bir değişiklik yaptık, malum demir deposu durumu için kan vermeye götürdük öğlen, dönüşte de babaannesine bıraktık. Hafta içi de renklensin istiyorum oğlumun. Sağolsun Mehtap Teyzesi ve Demirkan'la görüşüyorlar da sık sık biraz içim rahatlıyor.

Ayaz'a önce hastaneye sonra da babaannesine gideceğimizi söyledim. Bizim evin aşağısında bir göbek var, göbekten düz devam edip sola dönünce kayınvaldemler, direk göbeği dönüp sola dönünce de ana caddeye çıkılıyor. Babaannesine doğru sapmadığımızı gören Ayaz'da ısrarla "abaaba?abaaba?" diye sordu, parmağıyla onların evinin yönünü göstererek. Neden oraya gitmiyor muşuz gibi yani. Bayıldım, inanamadım.

Bu hafta bir sabah uyandığında önce ısrarla "anneanne" dedi, ben anlamadım, sonra da "abaaba(babaanne)" dedi yine ısrarla. Sonradan düşündüm ki sanırım, bugün gelecek var mı, anneanne ya da babaanne gelecek mi diye sormak istedi oğlum. Çünkü gelecekleri zaman hep söylüyorum ona bugün gelecekler diye.

Yarın oğlumla beni yine gezmeli, eğlenmeli, hareketli birgün bekliyor. Cumartesi eğlenceli, Pazar günü dinlenmeli bir haftasonu diliyorum kendime..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder