Hamilelikte hayatımı kurtaranlar..

Kendi kendime bulduğum, ya da çevremdekilerin önerdiği, ya da özellile bloglarda olmak üzere biryerlerde okuduğum, ancak şimdi nereden edindiğimi hatılamadığım bazı faydali şeyleri yazmak istedim. Hem belki birilerine faydam olur hem de unutmamak için vesile olur diye düşündüm. Hamilelikle ilgili olanlarla da başlıyorum.

• Vücut yastığı: Benim kullandığım aslında tam olarak bu değildi. O zamanlar benden dört ay önde hamile olan, ve benden dört buçuk ay önce sevgili Ada Defneyi dünyaya getiren sevgili Ferda (kocamın kuzeninin eşi, böyle yazınca dıdımın dıdısı gibi duruyor hiç de öyle değil halbuki ne kadar yakın) getirmişti. Çok da iyi etmişti. Ona da bir arkadaşı vermiş. Benim o zamanlar böyle birşeyden haberim yoktu. Gerekli mi acaba diye düşündüm. Ayaz'a hamileyken uzunca bir süre sırt üstü de yatabilmiştim. Böyle sağa ya da sola yatma durumuna da çok takılmamıştım. Çünkü gelişimi gayet iyiydi ve hep hareketli bir bebekti. Birgün bıçak kemiğe dayandı ve uykuda kıpırdadığımda uyanmaya, biryandan öbür yana dönmek eziyet olmaya ve yattığım/ yatabildiğim pozisyonda da rahat edememeye başlamıdım. İşte bu yastık imdadıma yetişti. Bildiğimiz yastığın biraz daha incesi ve boyu da nerdeyse boyum kadar uzun olanıydı benimki. Tekrar rahat uykulara dönmemi sağlamış, hatta doğumdan sonra da uzun bir süre ayrılamamışızdır kendisi ile. Sevgiyle anarım..
• Eğilmek yerine/ Çömelmek: İnatla ben eğilirim de bişey olmaz da yaparken içime ya olursa kurdu düşüverdiğinde, annemin "e çömel o zaman" sözü hayatımı kurtarmıştır. Son ana kadar çömeldim.
• Araba kullanmak: Ben sanırım yaklaşık 39 haftamı doldurana kadar kullanmıştım. Tam gününü hatırlayamıyorum ancak, doğumdan iki hafta önce İstinye Migros'a gittiğimi çok net hatırlıyorum tabii ki yanımda annemle. Daha sonra ağrılarım da başladığı için zaten kullanmam istesem de mümkün olmadı. Son iki hafta yakın civarda yürüyerek gezmeyi tercih ettim, doğum için de tabii. Beni çok özgür hisettirmişti.
• Akşamları uyumak: Benim için uzun süren o uyku döneminde hiç de kafama takmayıp uyudum. Oh iyi ki de yapmışım diyorum şimdi.
• Canım koltuğum: Ben son on gün geceyi evdeki güzide koltukta yaklaşık oturur pozisyonda uyuyarak geçirdim. Hatta son günlerde sancılarım geldiğinde hemen koltuğa geçer rahatlama pozisyonunu alırdım. Eğer rahatlarsam anlardım ki daha doğum yok. Size de son günler kendinizi rahat hissedeceğiniz böyle bir mekan bulmanızı kesinlikle tavsiye ederim.