Stres dediysem, heyecan demeliyim aslında.. Haftasonu için çok yoğun ve güzel planlarım var.
Kısmetse hem cumartesi(arkadaşlarımla) hem pazar(kocamla) öğleden sonralarını, Bümed'in düzenlediği anaoluku ve ilkokul tanıtım günlerinde geçireceğiz. Cumartesi sabah site içindeki çocuklarla sonunda organize edeceğimiz ilk oyun grubu toplantısını gerçekleştireceğiz. Hatta bende olacaktı ama Mehtap devraldı sağolsun. Bu yoğun dönemde çok iyi geldi. Pazar sabah da Okan Bayülgen'in konuk olacağı bir kahvaltı-sohbet toplantısına katılacağız.
Ayaz da tüm bu organizasyonlara dahil olacak. Cumartesi kendisini gündüz uykusundan mahrum etmeyi düşünüyorum, performansını merakla bekliyorum. Çünkü çocuklu başka arkadaşlar da gelecek. Onlarla vakit geçirsin hem de etkinliklere katılsın istiyorum. Pazar biz okullarla daha aktif olark görüşeceğimiz için pusetinde mışıl mışıl uyumasını tecih ederim.
Enterasan bir ırkmıyız bilemiyorum ama benim etrafımdaki tüm kadınlar böyle. Devamlı planlıyorum aklımda. Araba olmazsa ne olur, araba olursa ne olur. O gelecek mi, bu gelecek mi? O saatte ordan çıkarım buna yetişirim vs. Aklımın bir köşesinde hep bu proses çalışıyor. Bunun gibi bir çok şey daha. Dedim ya akışına bırakmalı, gerçekten bırakmalı ama nasıl?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder